Það bætist í hóp „útrásar krimma“ sem óttast eða segjast óttast Íslensku þjóðfylkinguna. Áður hefur kúlulánadrottningin sem stal stjórnmálaflokknum Viðreisn af Benna frænda, frænda Bjarna Ben sagst „óttast“ Íslensku þjóðfylkinguna.
Útrásarvíkingurinn Gunnar Smári Egilsson, sem nú er orðin sósíalisti en ekki kapítalisti að eigin sögn þrátt fyrir fortíð, gerir Íslensku þjóðfylkinguna að umtalsefni í fjölmiðli sem hann kallar „Samstöðin“. Það hefði ef til vill farið betur á því að Gunnar Smári hefi nefnt áróðurspjötlu sína með skammstöfuninni „SS-stöðin“. Enda SóSíalistar og kommúnistar hinn endinn á Nasisma og Fasisma.
Gunnar Smári á sér skrautlega fortíð í rekstri fjölmiðla og gjaldþroti þeirra.
Í ljósi þess má spyrja hversu lengi Gunnar Smári ráði við að halda úti þessu batteríi sem hann kallar Samstöðin. Gunnar Smári á sér líka skrautlega fortíð sem frambjóðandi Sósíalistaflokksins sem hlaut snautlega útkomu í síðustu alþingskosningum þar sem flokkurinn galt trúðslegrar framkomu Gunnars Smára í sjónvarpi.
Til að rifja upp þá kom Gunnar Smári sér í mjúkinn hjá útrásarvíkingum fyrir hrun og komst til áhrifa á Fréttablaðinu (sem nú er farið á hausinn, til allrar hamingju!). En Gunnar er smoothtalker (tungulipur) og efalaust rassa sleikir líka. Hann náði að tala útrásarvíkingana til sem áttu peningana og fékk þá til að senda sig til Danmerkur, væntanlega í einkaþotu, til að stofna þar fréttablað sem dreift yrði ókeypis líkt og fréttablaðið á Íslandi. Sennilega hefur hann náð að telja útrásarvíkingunum trú um að hann væri einn af þeim og að þeir myndu græða skriljónir á því að gera hann að ritstjóra ókeypis fréttablaðs í Danmörku.
Til að gera langa sögu stutta þá auðvitað völdu hinir útrásarvíkingarnir vitlausan mann og settu á vitlausan stað enda Gunnar Smári gegnum heill popúlisti.
Gunnar Smári hefur ekki hundsvit á rekstri frekar en aðrir sósíalistar og stalínistar.
Til að bera út hið nýja „óháða og frjálsa“ danska fréttablað réð Gunnar Smári fólk úr fátækari stigum þjóðfélagsins. Margir þeirra hælisleitendur og innflytjendur. Og hvað svo? Þegar allt fór til helvítis og ljóst að Gunnar Smári hafi ekki grætt skriljónir fyrir vini sína, útrásarvíkingana, heldur tapað skriljónum úr þeirra sjóðum þá stakk hann af (og líklega í einkaþotu) frá Danmörku, til Íslands, og lét aðra um að sleikja sárin.
Mikil heift varð út í Íslendinga og óhætt að segja að Gunnar Smári hafi skaðað orðspor Íslands eins og aðrir útrásarvíkingar eftir hrunið.
Fátækt fólk sem hafði borið út „hið nýja íslenska/danska fréttablað“, var skilið eftir á köldum klaka og fékk ekki laun. Reiði þeirra og örvænting braust út í því að það safnaði saman dreggjunum af „Nyhedsavisen“ og brenndi á götum úti.
Nú er Gunnar Smári aftur við gamla heygarðshornið og hvað skyldi gjaldþrot Samstöðvarinnar verða mikið þegar að því kemur og hvað skyldu margir þurfa að sleikja sárin eftir það gjaldþrot?
Það er gott að misjafnir pappírar eins og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir steluþjófur og Gunnar Smári steluþjófur skuli óttast Íslensku þjóðfylkinguna. Steluþjófar og popúlistar skulu og ættu að óttast Íslensku þjóðfylkinguna.
Eins og tungulanga tannlausa kerlingin sagði hér um árið: „Okkar tími mun koma!“